Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Al1 = ALONE του Διονύση Χριστοφιλογιάννη

Την τελευταία δεκαετία έχει μετατοπιστεί η έμφαση από την στενή προοπτική της μορφολογικής ανάλυσης προς την κοινωνική διάσταση της ύπαρξης. Οι νεότεροι ζωγράφοι δεν επαναπαύονται απλώς να είναι καλοί τεχνίτες του τελάρου και δεν τους αρκεί ο έπαινος της ζωγραφικής δεξιοτεχνίας ούτε η αναγνώριση του ποιητικού τους οίστρου. Ενταγμένοι στις διαδικασίες και τις δυνατότητες της Πληροφορικής Αγοράς ψάχνουν να βρουν τη θέση που τους αρμόζει.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Διονύσης Χριστοφιλογιάννης ακουμπά στους προβληματισμούς μιας παγκόσμιας κοινωνίας που αλλάζει ριζικά και με ραγδαία ταχύτητα αφήνει πίσω τις εμπειρίες και τον τρόπο ζωής των γονιών μας. Χωμένος στους προβληματισμούς μιας online τέχνης με κοινωνικό πρόσωπο εστιάζει σε στιγμές της ατομικότητας και της δημόσιας συμπεριφοράς. Οι εικόνες του είναι δυναμικές. Κάθε πίνακας δίνει την εντύπωση ενός παγωμένου στιγμιότυπου ερασιτεχνικού βίντεο βυθισμένο στο γκρίζο. Κάθε ζωγραφιά του και μια δημόσια δήλωση για την τρομοκρατία, την παρακολούθηση του πολίτη, τους ράπερς, τις μειονότητες, την σεξουαλικότητα, τη μοναχικότητα.
Ο Χριστοφιλογιάννης ανήκει στους ζωγράφους μιας εποχής που ζυμώθηκε με την εικονική πραγματικότητα και όξυνε τη συνείδησή της αναλογιζόμενη στις δυνατότητες των Κοινωνιών της Πληροφορίας. Μια αχόρταγη όρεξη για δράση και εξερεύνηση τον ωθεί να φτιάξει ένα αρχείο ζωγραφισμένων εικόνων κοινωνικού προβληματισμού για δημόσια κατανάλωση και ανταπόκριση. Πάνω στα τελάρα του, συναίσθημα, ηθική, δικαιοσύνη και μεταφυσική συμπλέκονται και ανακατανέμουν το περιβάλλον του ανθρώπου και των ψηφιακών μηχανών. Γνωρίζει ότι τα παιχνίδια συμπλοκής φέρνουν νέους ανθρώπους στο προσκήνιο με καινούργιες τακτικές που δεν αφήνουν πλέον πολύ χώρο στην αγωνία του Σεζάν, στην προσωπική τέχνη του Πικάσο, στην πειραματική του Ράουσενμπεργκ, στην παγερή τέχνη του Γουόρχολ, στην προκλητική τέχνη του Τζεφ Κουνς. Καλά-καλά και η πιο πρόσφατη τέχνη μοιάζει εξαιρετικά μακρινή.
Από ψυχολογική άποψη η ζωγραφική του Χριστοφιλογιάννη αντανακλά την ψυχολογία μιας γενιάς ζωγράφων που δεν επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους μέσα από παλιά πρότυπα ούτε απλά ζωγραφίζουν για να χαρίσουν αισθητική απόλαυση. Όντας διαρκώς συνδεδεμένοι με τα φαινόμενα της Πληροφορικής Αγοράς δραστηριοποιούνται μέσω της ζωγραφικής εικόνας με στόχο να προσδιορίσουν τις συνέπειες που γεννά η διαχείριση της πληροφορίας στον καθένα μας ατομικά και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Από το πρίσμα αυτό, κάθε πίνακας του Χριστοφιλογιάννη αποτελεί μια αξιόπιστη εικόνα κοινωνικής εμπειρίας, ένα οπτικό σχόλιο στο νέο μοντέλο ζωής που ενώ η τεχνολογία δημιουργεί εικονικές γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους την ίδια στιγμή τους καθιστά σχιζοφρενικά ατομιστές.
Η τέχνη δεν παίζει πλέον με τη δομή της εικόνας επειδή οι καλλιτέχνες παίζουν με τις δομές της Πληροφορικής Αγοράς. Τελικά, ας αντιληφθούμε ότι οι νέες εικόνες διαφέρουν τόσο πολύ από τις παλιές επειδή έπαψαν να υπαινίσσονται και ο καλλιτέχνης σταμάτησε να εξομολογείται. Στις νέες εικόνες η αντικειμενική παρατήρηση αντικατάστησε τον προσωπικό υπαινιγμό και η επιστημονική ερμηνεία αντικατέστησε τις ατομικές ψευδαισθήσεις. Ο Χριστοφιλογιάννης απαντά με μια ενότητα έργων που καταγράφουν την θλιβερή εκδοχή της εποχής μέσα από αληθινές ιστορίες και πραγματικά γεγονότα για να υψώσει μια φωνή αφύπνισης: Al1 = ALONE.
Αν το διαδίκτυο και η τηλεόραση αντικατέστησε τους μικρογράφους της Αναγέννησης να μεγαλοποιούν τη σημασία ενός γεγονός σε βάρος του συνόλου, οι πίνακες του Χριστοφιλογιάννη αναδεικνύουν τα κενά της καλωδιακής αφήγησης. Η ζωγραφική του δεν κάνει τατουάζ στην κοινωνική πραγματικότητα. Να ξορκίσει επιδιώκει την ατονικότητα της ανθρώπινης μοναξιάς μέσα από το απρόβλεπτο της εμπειρίας που βρίσκεται στους δρόμους. Ατονική είναι η μοναξιά που δεν μυρίζει την οσμή των γεγονότων. Ατονική, η μοναξιά της ινφο-επικοινωνίας. Τόσο τα επιλεγμένα επεισόδια που ζωγράφισε όσο και τα κείμενα που τα περιγράφουν μπορεί να μην τροποποιούν τις πραγματικές εικόνες όμως ο Χριστοφιλογιάννης έριξε το σπόρο της αμφιβολίας στην ατονία της πληροφορίας.

(κείμενο στον κατάλογο της ατομικής έκθεσης στην γκαλερί Muramatsu Ιαπωνίας, 2008)
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου